Kalima Glaukoma tolosarren hirugarren lana ez da garai hauetan ohikoa den lan goxo eta onbera. Kalima ez du Disney etxeak ekoitzi, Bonbereneak baizik, eta diskoa lehorra eta likitsa da aldi berean, harea soilik izan litekeen moduan.

Basamortu ditugun bizitzak (dakarretik zer dakar Paris-Dakarrek?), lan kaxkarrak, ongizate espejismoak, errealitate likidoak eta sarearen garaiko maitasun faltsuak Kalimak biluzaraziriko kontzeptuak dira.

Kaliman ohiko Glaukoma atzeman liteke, baina helduago, zuzenago, lehorrago. Helduaroak eta  bizi ditugun egunek erre egiten dute gaztaroko alaitasuna. Itsasoa ere ez da haurtzarokoa, ahanzturaren eta heriotzaren itsasoa baita.

Egun diote ez dagoela mugarik, baina errealitatea da hesiak gero eta altuagoak direla. Kalimak ordea ez du mugarik ezagutzen eta musika notak barreneraino sartzen dizkigu, barrunbeak kolpatu eta lehortu arte glaukomatarren zirkuluan.

Dantza, dantza liteke Kalimaz. Ondo pasa, ondo pasa liteke Kalimaz. Baina zerbait apurtu da gure barnean, gure inguruan. 13 kantatan ez baduzu ulertzen, euskaraz eta gazteleraz, hay algo aquí que va mal…